Duga objava na društvenim mrežama izazvala je poplavu odgovora nakon što je anonimni korisnik Reddita postavio provokativno pitanje Srbima. Konkretno, naišao je na scenario u kome se raspravljalo o stavovima žena o rađanju, posebno Srpkinja. Rečeno je da je imao odnose sa ženama različitih nacionalnosti i etničkih pripadnosti, što je dovelo do stavova koji su u oštroj suprotnosti sa onima koje u našem regionu zapaža među ženama. Zbog toga je u naslovu ovog posta postavio pitanje: „Zašto Srpkinje neće imati više dece?
Shvatam da je pitanje kompleksno. Iako ne mogu biti potpuno siguran u svoju tačnost, vjerujem da u tome ima istine. Jednom sam imao djevojku iz Nigerije koja je bila spremna da mi rodi četvero djece, pa čak i peto ako želim. Nedavno, kada je među Srbima kružila priča o tome u prisustvu i muškaraca i žena, jedan šezdesetogodišnji muškarac – koji ima troje dece i čija je žena bila tu – izjavio je: „Zato što neće da rađaju.
Među prisutnim ženama vladala je atmosfera nelagode i tišine. To je ličilo na način na koji djeca reaguju kada se loše ponašaju i kada ih roditelji uhvate. Uglavnom, nedostajalo im je bilo kakvo opravdanje, prenoseći osjećaj “ovo je ono što želimo” bez eksplicitnog izražavanja. Međutim, tvrdio je: “Jednostavno govorim istinu!” napisao je.
Naravno, iskren razgovor se odvijao u odeljku za komentare, uz doprinose oba pola. Jedna korisnica mu je postavila sljedeće pitanje: Ovo pitanje se alternativno može formulirati kao: „Šta tjera muškarce da bježe čim žena izrazi želju za djetetom? Drugi su doprinijeli nizu daljih istraživanja, a mnogi smatraju da to nije tema kojom su ove žene namjeravale da se pozabave; nego se to smatra porukom da „ćutimo, jer govorimo istinu.
Oštar komentar je glasio: “Da su djeca srodna igračkama koje se mogu nabaviti i uživati bez razmišljanja, posjedovao bih ih stotinu. Međutim, djeca zahtijevaju pažnju, vrijeme, finansijska sredstva i odricanja. Održavanje petero djece s prosječnim primanjima je jednostavno nepraktično. Samo one kojima nedostaje inteligencija ili nisu svesne realnosti mogu da se izbore sa takvim podvigom.
Bonus tekst:
Bogatu i raznoliku, srpsku kulturu i tradiciju vekovima su oblikovali različiti narodi i civilizacije, uz očuvanje trajnih običaja, verovanja i vrednosti. Srpski narod se kroz istoriju suočavao sa brojnim izazovima, a istovremeno je negovao osebujnu kulturnu baštinu koju danas sa ponosom neguje.
Osnovni aspekt srpske kulture su njeni verski običaji. Većina Srba su pripadnici Srpske pravoslavne crkve, koja igra važnu ulogu u životu naroda. Pravoslavna vera seže dalje od puke duhovnosti; ona je zamršeno utkana u svakodnevno postojanje, gde se tradicije, praznici i rituali često stapaju sa porodičnim i društvenim interakcijama. Među najznačajnijim proslavama u srpskoj tradiciji su Božić i Vaskrs, koji se obeležavaju po starom julijanskom kalendaru, koji karakterišu razrađeni običaji, odlazak u crkvu i svetkovine koje uključuju porodična okupljanja i zajedničke trpeze.
Srpska kultura je bogata ne samo verskim tradicijama, već i raznim narodnim običajima, igrama i pesmama. U različitim regionima Srbije značajan akcenat se stavlja na sezonske narodne običaje vezane za slave i obrede. Primer za to je slava, jedinstvena srpska tradicija koja odaje počast zaštitniku porodice, odražavajući duboku vezu između naroda i njegovog nasleđa, kao i porodičnih vrednosti. Slava se ističe kao vitalna tradicija, očuvana vekovima i prenošena kroz generacije.
Srpska tradicija je značajno očuvana kroz narodnu muziku, posebno narodne pesme. Ovaj muzički izraz poprima mnoge oblike, uključujući narodne igre, pjesme, te orkestarske i vokalne kompozicije. Često zastupljena na manifestacijama, svadbama i raznim proslavama, srpska narodna muzika učinila je tamburaše i trubače simbolima muzičkog nasleđa zemlje. U srpskoj tradiciji narodna književnost i jezik imaju značajan značaj. Bogatstvo srpskog jezika je vidljivo u brojnim izrazima, a pesnici i pisci poput Vuka Karadžića, Dositeja Obradovića i Ive Andrića dali su značajan doprinos kako srpskoj, tako i svetskoj književnosti. Nadalje, tradicija narodnog pripovijedanja, koja obuhvata mitove, legende i bajke, predstavlja blago koje se prenosi kroz generacije.
Ispod rutine svakodnevnog postojanja krije se duboka veza između Srba i sveta prirode, kao i sa agrarnim načinom života. Brojni srpski običaji su isprepleteni sa poljoprivrednim sezonama, stočarstvom i raznim seoskim poduhvatima, koji se često obeležavaju kroz društvena okupljanja poput vašara i festivala.
Konačno, srpska kultura i tradicija služe ne samo kao ogledalo istorije, već i kao živa realnost koja se razvija i prilagođava se savremenom vremenu. Brojni običaji i tradicije i dalje se neguju i poštuju u porodičnom i društvenom životu, dok Srbi istovremeno stvaraju novo kulturno nasleđe koje igra značajnu ulogu u svetskom kulturnom pejzažu.
